“ปกติตัวเองจะชมคนไม่ค่อยเป็น ลูกน้องจะได้รับคำชมจากเราน้อยมาก เมื่องานสำเร็จอย่างดีก็แค่ยิ้ม ขอบใจ และแอบชื่นชมอยู่ในใจคนเดียว และเพิ่มความรู้สึกดีๆ นั้นไว้บอกเล่ากับผู้บริหารว่า คนนี้ดี คนนี้เก่ง เสมอๆ แต่การชมตรงๆ นั้นเป็นเรื่องยากมาก วันหนึ่งไปเดินเล่นในร้านขายเสื้อผ้า บังเอิญไปเห็นเสื้อยี่ห้อ superman ซึ่งตรงกับความคิดที่ตัวเองรู้สึกกับลูกน้องคนหนึ่งว่า เธอคนนั้นเสมือนเป็น superman ของเรา ช่วยงานทุกครั้งให้เป็นจริงได้ ช่วยงานสารพัด รู้ใจโดยไม่ต้องพูดมาก จึงซื้อเสื้อตัวนั้นและตั้งใจจะให้ลูกน้องคนนั้น เฝ้ารอโอกาสพิเศษที่จะมอบให้อยู่หลายสัปดาห์ แต่ก็ไม่กล้าให้ จนเช้าวันหนึ่งก็อยากให้แล้วก็ไม่รอแล้ว ก็เลยส่งให้ลูกน้องคนนั้น และบอกไปว่า ให้เธอ superman ของฉัน เธอคนนั้นหน้าตาอิ่มสุข รับของฝากชิ้นนั้นไป และยิ้มด้วยรอยยิ้มดีใจ นึกทีไรก็มีความสุขทุกที หลังจากนั้นก็ยังชมไม่เป็น แต่ก็จะเอาโน่นเอานี่ไปฝากอยู่เรื่อยๆ แทนคำชม ตอบแทนที่เค้ารู้อก รู้ใจ และช่วยเราทุกอย่างได้ดั่งใจเหมือน superman”
คุณเมตตา ชุมอินทร์
บุคลากรชำนาญการ
มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
นสอ. รุ่น 1 /2556